Λίγο πριν το καθιερωμένο διάλειμμα του καλοκαιριού, που τόσο έχουμε ανάγκη, διάβασα ότι οι τουρίστες που έρχονται στη χώρα μας μένουν λιγότερο και ξοδεύουν επίσης λιγότερα χρήματα.
Οπότε η αυτονόητη ερώτηση που μου έρχεται κατά νου είναι: αξίζει τελικά να είναι η οικονομία μας εξαρτημένη από τον τουρισμό σε αυτό το βαθμό;
Αν ρωτήσει κάποιος έναν κάτοικο της Αθήνας, η απάντηση θα είναι «όχι». Οι υποδομές δεν επαρκούν για να εξυπηρετούμε τόσους επισκέπτες. Ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης έχει μεταμορφωθεί σε Airbnb. Ακόμη και τα ταξί γίνονται δυσεύρετα για τους κατοίκους εν μέσω της τουριστικής σεζόν.
Ο τουρισμός στα αγαπημένα ελληνικά νησιά γίνεται ένα απλησίαστο είδος πολυτελείας για τους πολίτες της χώρας, ενώ ταυτόχρονα χάνεται ο παραδοσιακός χαρακτήρας πολλών από τα αγαπημένα μας νησιά. Έχει ενδιαφέρον επίσης να αναρωτηθούμε: πόσους τουρίστες μπορούν να χωρέσουν οι μικροσκοπικές Κυκλάδες;
«Μα είναι το εθνικό μας προϊόν ο τουρισμός» θα ακουστεί ο αντίλογος. Ως πότε; Οι πρόσφατες εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο με τους πολέμους στη γειτονιά μας κατέδειξαν ότι όσο εξαρτιόμαστε οικονομικά από τους τουρίστες θα είμαστε έρμαιο της παγκόσμιας πολιτικής αστάθειας ή μελλοντικών απρόβλεπτων γεγονότων όπως η επόμενη πανδημία.
Πριν ξεκινήσει λοιπόν για τους περισσότερους από εμάς το χρονικό διάστημα που θα γίνουμε και οι ίδιοι τουρίστες λόγω των διακοπών μας, ας βάλουμε στόχο κάπου ανάμεσα σε ήχους τζιτζικιών, τη δροσιά των κυμάτων ή ένα μπαλκόνι με θέα να αλλάξουμε το παραγωγικό μας μοντέλο.
Να επενδύσουμε στην οικονομία της γνώσης και στην εξαγωγή καινοτομίας. Να μετασχηματίσουμε το τουριστικό μας προϊόν ώστε να είναι βιώσιμο.
«Μα αυτά είναι μεγαλεπήβολα πλάνα» θα πείτε. Οπότε ας βάλουμε μικρότερους στόχους: να ξεκουραστούμε και να φορτίσουμε μπαταρίες.
Καλές διακοπές!
Δημήτρης Δημητρίου,
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος
